A SCREENWRITER IS BORN (NL)

HET BEGIN

Vorig jaar realiseerde ik me dat ik scenarioschrijver zou kunnen worden. Ik wist natuurlijk dat scenarioschrijven een baan was, maar dat jaar realiseerde ik me dat ik een scenarioschrijver zou kunnen zijn. Of op z’n minst dat zou kunnen proberen. Ik vertel verhalen sinds dat ik dat kan - toneelstukjes 'opvoeren' en korte verhalen schrijven als kind, en later begon ik met stand-up comedy, improvisatie en storytelling. Maar scenarioschrijven... Ik had er gewoon nooit serieus over nagedacht.

Begin 2022, 2 januari om precies te zijn, was ik aan het googelen en ontdekte ik dat de Nederlandse Publieke Omroep (NPO) op zoek was naar nieuwe scenarioschrijvers. Deadline voor de aanmelding: 7 januari, 18:00 uur. En dus had ik vijf dagen om te solliciteren. Nou ja, ik werkte vier van die dagen. Dus vier avonden en één dag. Ik had nog nooit een script geschreven wat ik eerder met iemand anders had gedeeld, dus met een bak zelfvertrouwen gebaseerd op, nou ja, alles behalve veel ervaring met het schrijven van scenario's, keek ik wat er moest gebeuren voor de deadline.

De aanmelding was voor een regeling genaamd Team up, waarbij nieuwe scenarioschrijvers worden gekoppeld aan bestaande scenarioschrijfteams. Om te solliciteren moet je een scène schrijven voor een van de geselecteerde NPO series. Dit betekende kiezen tussen een comedyserie over jonge vaders (Papadag), een detective/thrillershow over de activiteiten van de IRA in Nederland in de jaren 80 (The Spectacular), een scripted realityshow over eerstejaars middelbare scholieren (Brugklas) en een paar andere shows. Omdat ik sinds een paar jaar standup doe, ging mijn interesse uit naar een comedyserie. Ik herinnerde me ook dat comedy een van de moeilijkere genres is om te schrijven, waardoor ik de kans had om op te vallen - mits ik het goed zou doen. En dus besloot ik een scène te schrijven voor Zina, een drama-/comedyserie die ik al aan het kijken was. Denk Sex in the City, maar dan in Nederland. En niet in een stad. En de hoofdpersonen zijn vijf Marokkaans-Nederlandse vrouwen. En, nou ja, het lijkt niet echt op Sex in the City. Maar het is zeker dramatisch, waardoor het een erg leuke serie is om naar te kijken.

Het is niet de bedoeling dat je zomaar een scène voor de aanmelding schrijft, omdat elke serie een specifieke opdracht heeft. In dit geval moet een van de hoofdpersonen, Amal, haar ouders en bijna-schoonouders vertellen dat ze zwanger is. Ik zeg bijna-schoonouders omdat haar verloofde omkwam in een tragisch ongeval voordat ze de kans hadden om te trouwen. Alle vier de ouders zijn praktiserende moslims, wat voor mij de eerste uitdaging opleverde: zoals je misschien uit mijn naam kan afleiden, ben ik geen Nederlands-Marokkaanse moslim. Ik ben een witte vrouw die naar een katholieke basisschool ging en tijdens de verplichte ochtendgebed sessies keek wie er nog meer hun ogen open hadden. Met andere woorden, ik zou volledig op mijn verbeelding moeten vertrouwen hoe de vier ouders zouden kunnen reageren op deze zwangerschapsaankondiging van een ongetrouwde vrouw. Nou ja, ik kon vertrouwen op mijn verbeelding en het internet. Ik heb wel overwogen om een Marokkaanse moslim te vragen hoe deze scène zou kunnen uitpakken, maar gezien de krappe deadline wilde ik niet aan iemand vragen: "Hé, wat zijn je gedachten over dit gevoelige onderwerp en reageer ook zo snel mogelijk op een manier die mij helpt?”. En dus besloot ik het risico te nemen dat ik mezelf compleet voor lul zou zetten. Ik hoopte dat als het schrijfwerk goed genoeg zou zijn, ik mijn scène zou kunnen uitleggen in de volgende ronde van de Team up-aanmelding, waar de nieuwe schrijvers de NPO scenarioschrijvers ontmoeten.

Maar voordat dit zou kunnen gebeuren, moest ik schrijven. Gelukkig was ik niet totaal onbekend met wat er bij het het schrijven van scenario's komt kijken, omdat ik het jaar ervoor Masterclasses van Aaron Sorkin en Shonda Rhimes had gedaan (via Masterclass). Met mijn hoofd vol met ideeën en de basis van scenarioschrijven, begon ik met schrijven. In Google Docs. Elke scenarioschrijver die dit leest zal hier de rillingen van krijgen (sorry) en ik kwam er al snel achter waarom - het is een heel gedoe om script formats te gebruiken als je niet met echte scenario software werkt. Gelukkig zijn er een paar gratis apps voor het schrijven van scenario's die goed genoeg zouden zijn om één scène in te schrijven, en zo kon ik na het downloaden van Celtx beginnen met schrijven.

En dat ging verrassend goed! Het was natuurlijk hard werken, maar vooral erg leuk en het lukte me om woorden op te schrijven die ergens over leken te gaan. Ik was zelfs zo tevreden met mijn werk dat ik iedereen die maar wilde luisteren vertelde dat ik solliciteerde om scenarioschrijver te worden en ik deelde mijn scène met iedereen die het wilde lezen. En degenen die mijn scène lazen, waren ook behoorlijk enthousiast - ik was iets op het spoor! Met hun feedback schreef ik en herschreef ik, verwijderde ik overbodige zinnen en voegde punchlines toe.

MIJN EERSTE SCENE

Je zou waarschijnlijk niet zo ver zijn gekomen met het lezen van deze blogpost als je de scène die ik heb geschreven niet zou willen lezen. Aangezien deze scène zich midden in een serie afspeelt, is er wat uitleg nodig om te begrijpen wat er aan de hand is (als je Zina nog niet hebt gezien): je weet al dat Amal haar moslimouders en bijna-schoonouders moet vertellen dat ze erin slaagde zwanger te worden voordat ze trouwde met haar (inmiddels overleden) verloofde Younes. Voor morele steun heeft Amal haar beste vrienden bij zich: Lamya, Nisrine en Sophia. De broer van Younes, Bilal, is ook aanwezig voor deze scène. Oh en nog één dingetje: Bilal weet dat Younes onvruchtbaar was.

Zina_NL

.pdf

Download PDF • 36KB

Dat is het. Mijn allereerste scène. Vier pagina's van mijn verbeelding op papier. Denk je dat ik door ben naar de volgende ronde?

Ik hoopte het héél erg en na een paar weken kreeg ik de email.

A SCREENWRITER IS BORN

Ik was afgewezen. Ik was zo hoopvol en enthousiast geweest dat ik verwachtte erg teleurgesteld en gekwetst te zijn van dit nieuws. Maar dat was ik niet. Er stond zelfs wat in de mail wat me nog enthousiaster maakte: hoewel ik niet was uitgenodigd voor de volgende ronde, was ik een consider. Dat betekent dat ze me graag op een lijst van potentiële schrijvers willen houden voor het geval de NPO op zoek is naar nieuwe schrijvers. Niet slecht voor mijn allereerste scène, toch?!

Bovendien kon ik om een ​​kort verslag vragen over hoe mijn scène was gelezen. Dus dat deed ik:

Hoog opgeleide (neuroscience en business) vrouw, die tegelijk aan stand-up comedy doet. Daar komt haar gevoel voor dialoog, situaties en karakters vandaan. Meer queer vrouwelijke schrijvers in media sowieso goed.Scene is goed en verrassend geschreven, ze weet waar de pijn moet zitten, goed gevoel voor timing en dialogen. Ik denk dat ze heel snel nog beter kan worden in een team.

Interessant dat de maker een achtergrond heeft in stand-up komedie, maar niet zozeer in het schrijven van film. Toch stelt de scène zeker niet teleur. Goeie beats, humor en de dialogen zijn sterk geschreven. De karakters krijgen een duidelijke persoonlijkheid en hun individuele worstelingen worden heel licht voelbaar. Dit is een interessante.

Ik ben (nog) nooit high geweest, maar ik kan me voorstellen dat wat ik voelde na het lezen van het bovenstaande redelijk in de buurt komt van een high. Ik voelde me fucking goed. Blijkbaar was ik iets op het spoor. Én de mail kwam met een NB.

NB. We houden je in de peiling als we specifiek iets met comedy gaan doen.

Dus ik dansen in mijn woonkamer. Het voelde nog nooit zo goed om afgewezen te worden. Dit voelde niet echt als een afwijzing - ik was goed, alleen niet goed genoeg. Nog niet. Dat betekent dat ik met voldoende inspanning, energie en hard werken een echte kans maak om scenarioschrijver te worden...